Historia rozgrywek piłkarskich w Galicji

W drugiej połowie czerwca ukazała się nowa książka z serii Historia Sportu. Pozycja, w której przedstawione zostały początki polskiego futbolu w Galicji oznaczona została numerem trzecim.

Zapytać można po co kolejna książka na ten wielokrotnie już opisywany temat. Przecież z zagadnieniem początków polskiej piłki mierzyło się wielu uznanych autorów jak na przykład Józef Hałys, czy w latach 90. Andrzej Gowarzewski. Piotr Chomicki i Leszek Śledziona zdołali jednak dotrzeć do informacji niepublikowanych we wcześniejszych opracowaniach. Autorzy książki Piłkarskie rozgrywki w Galicji do roku 1914 dostarczają nowych, udokumentowanych faktów. Jednak jeden z nich już na wstępie zaznacza, że ich intencją nie jest poszukiwanie taniego rozgłosu za pomocą wywracania do góry nogami piłkarskiej historiografii, a dostarczenie czytelnikom wcześniej nieznanych informacji.

Po kilkunastostronicowym wprowadzeniu, które przybliża całokształt futbolu w Galicji, oraz organizacje zrzeszające sportowców, autorzy chronologicznie przedstawiają wydarzenia z życia piłkarskiego. W północno-wschodniej części cesarstwa Habsburgów działał już od 1867 roku gimnastyczny Sokół. Organizacja ta krzewiła wśród Polaków kulturę fizyczną i to ona 14 lipca 1894 roku zorganizowała pojedynek Sokołów z Krakowa i Lwowa, który traktowany jest jako pierwszy mecz w dziejach polskiego futbolu. Nie podlega jednak żadnej dyskusji fakt, że jeszcze przed tym pokazowym meczem, który zakończył się w 6. minucie po golu Włodzimierza Chomickiego, także grano w piłkę nożna.

Pierwsze piłki pojawiły się na wiele lat przed tym meczem. 8 lat wcześniej do Krakowa miał ją przywieźć Henryk Jordan, a do Lwowa na 5 lat przed pojedynkiem Sokołów Edmund Cenar, autor pierwszych polskich zasad gry w piłkę nożną. Nawet najstarsza wzmianka prasowa o rozegraniu meczu w piłkę nożną, która zamieszczona została w książce, relacjonuje wydarzenie z 1891 roku. I nie jest to jedyna informacja prasowa o grze w piłkę nożną przed 14 lipca 1894.

Ciekawym elementem książki jest wyprowadzenie rodowodów i ewolucji nazw trzech najbardziej znanych lwowskich klubów. Choć nie rozumiem dlaczego np. drużyna piłkarska dużej organizacji Sokół, z której wywodzi się Lechia, miałaby na koniec 1905 roku chwilowo występować jako szkolna drużyna VI Gimnazjum. Autorzy próbują rozwikłać również zagadkę nazwy Sława, którą początkowo mieli posługiwać się Czarni. Dowodzą, że w źródłach pojawia się ona dopiero po latach, jako dawna nazwa.

Ponad połowa książki poświęcona została mistrzostwom organizowanym od 1912 roku przez Związek Polski Piłki Nożnej. Były to pierwsze polskie mistrzostwa w strukturach FIFA. Choć opisywany w poprzedniej publikacji łódzki związek wcześniej rozpoczął rywalizację niż galicyjski, to do FIFA poprzez związek z carskiej Rosji przystąpił dopiero w 1913 roku. Poza przebiegiem rywalizacji w klasach rozgrywek mistrzowskich, autorzy przygotowali biogramy najważniejszych bohaterów galicyjskich aren, oraz notki poświęcone klubom, które stawały w szranki mistrzostw Związku Polskiego Piłki Nożnej.

Duet Chomicki i Śledziona ponownie stanął na wysokości zadania i przygotował dla kibiców świetną lekturę. Dokładnie udokumentowane opracowania dziejów polskiego futbolu stają się znakiem rozpoznawczym serii Historia Sportu. Cieszy mnie jej istnienie i fakt, że będzie kontynuowana. Jak informują autory przeskoczony tom drugi traktował będzie o piłce nożnej na polskim Pomorzu w okresie międzywojennym. Z kolei czwarty tom ma być zatytułowany Rozgrywki piłkarskie w Wielkopolsce do roku 1919. Jego autorem będzie współautor cenionej Historii futbolu wielkopolskiego, oraz właśnie przygotowywanej Statystycznej encyklopedii ekstraklasy.

tekst ukazał się w lipcu w piśmie Sportowa Historia

Rozgrywki piłkarskie w Galicji do roku 1914 w księgarni Sendport

256 strony
Mielec, 2015